Roerend Goed Geluksservice

Wie wens jij, behalve een 'gelukkig nieuwjaar', nog een éxtra beetje geluk toe?

Luck Magnet

Ken je iemand die vecht tegen virussen en ziektekiemen, een gebroken hart heeft, altijd maar voor anderen zorgt, weer niet die staatsloterij gewonnen heeft, zich alleen&eenzaam voelt, of op een andere manier een moeilijke en spannende tijd doormaakt of tegemoet gaat?

Laat degene weten dat je met hem of haar meeleeft, en schakel de Roerend Goed Geluksservice in. De persoon in kwestie ontvangt dan een handgemaakte houten geluksmagneet met klavertje vier en lieveheersbeestje. Een magneet die het geluk aantrekt dus...

Hoe werkt het? 

Mail naam en adres van degene die volgens jou wat extra geluk verdient naar duimdienst-at-gmail.com. Voeg, als je dat wilt, een persoonlijke boodschap toe (niet verplicht). Vermeld ook of de geluksmagneet anoniem of met jouw naam erbij verstuurd moet worden.

Zolang de voorraad strekt

Echt geluk is onbetaalbaar, dus deze geluksservice is kosteloos. De actie geldt zolang de voorraad strekt, maar tot uiterlijk 30 december a.s. De gelukspost wordt in week 1 van 2013 verstuurd.

Hallucineren met marker en ecoline

Even pronken met mijn nieuwe hobby. Het begon met een korte cursus 'Schilderen als Hundertwasser', maar inmiddels geef ik daar steeds meer mijn eigen draai aan.
 

Voor vriendinnetje Ruth

Eigenlijk is het zo ingewikkeld niet. Men neme een stuk grijs papier en een watervaste stift, en beginne zonder na te denken te tekenen. Hoeden, gezichten, huizen, bomen, zonnen, ogen, tranen en lekker veel vloeiende lijnen daartussen. Vervolgens inkleuren met ecoline-inkt en een kwastje.

Tekening voor Ruth in wording

Voor mijn vaders verjaardag

Dat inkleuren met ecoline is een geduldwerkje, maar ik vind het heerlijk om te doen. Al houdt het me -zoals jullie misschien hebben gemerkt- wel van het bloggen af...

Het eindresultaat (voor zover zich dat wil laten fotograferen)

En twee kleintjes, die waarschijnlijk inzet worden bij het sinterklaasdobbelspel

Wereldverbeteraar voor een jaar

Maarten doet een jaar lang elke maand iets om de wereld mooier te maken

 

Verdwaalde idealist

Stel, je wilt de wereld verbeteren. Een mooi streven, maar waar begin je in vredesnaam? Maarten Hunink uit Rotterdam, die zichzelf omschrijft als “a bit of a lost idealist”, wist niet op welke van de vele wereldproblemen hij zich zou moeten storten. En dus besloot hij dat door anderen te laten bepalen.

“I am a puppet to your ideas!” schrijft hij op zijn website I want to make the world a better place. Via de site kunnen mensen ideeën opperen, waar vervolgens op gestemd kan worden. Twaalf maanden op rij voert Maarten het meest populaire idee voor die maand uit. Zo leeft hij een maand zonder vuilnis en een maand zonder elektriciteit, reist hij naar Zwitserland om de herkomst van zijn kleren te achterhalen, bezorgt hij bejaarden een fijne lente en thuisblijvende kinderen een leuke zomervakantie, en inspireert hij werklozen om aan het werk te komen. Zijn avonturen legt hij vast in homevideos.

De kracht van het geven

In de maand oktober is zijn opdracht om de kracht van het geven te ervaren. Hij klust bij mensen thuis, helpt bij het opzetten van websites en organiseert een boekenruil. Op vrijdag 12 oktober mag ik zijn hulp in ontvangst nemen. Een jongen met een grote bos oranje krullen en twinkels in zijn ogen staat voor mijn deur. Ik heb Maarten als ‘ervaringsdeskundige’ uitgenodigd om te brainstormen over mijn eigen wereldverbeterprojectje. Om iets terug te kunnen geven -zo ben ik dan ook weer wel- heb ik me van tevoren uitgesloofd in de keuken.

Uitdaging

Tijdens de groentetaart vertelt Maarten dat hij het project startte om zichzelf uit te dagen, om dingen te doen die hij uit zichzelf niet zo snel zou doen. Hij krijgt nu input van de meest uiteenlopende mensen: “Dingen die ik zelf nooit zou hebben kunnen verzinnen, waar ik nooit aan gedacht had, of die eigenlijk niet zo dicht bij me staan. Dingen die ik niet zou durven, en dan toch daartoe gedwongen te worden. En op een bepaalde manier kan je je dan verschuilen achter het feit dat een ander het voor je verzonnen heeft.” Hij vervolgt: “Die maand zonder elektriciteit, ik vond het een grappig idee, maar eigenlijk ook wel een beetje raar. Wat voor invloed heeft dat op de wereld? ‘Wat ben ik nou aan het doen?’, vroeg ik me soms af. Tegelijkertijd was het wel weer een hele leuke maand voor mij, en een goede ervaring. Ik was bijvoorbeeld gedwongen om naar Nijmegen te fietsen, dat zou ik normaal nooit doen. Aan het eind van de maand was ik helemaal zonder stress.” Stiekem laat Maarten doorschemeren het wel jammer te vinden dat hij nog nooit naar een ver buitenland is gestuurd.

Inspireren

Of Maarten kan vertellen wat zijn mooiste ervaring was? “Ik denk toch die maand waarin ik werklozen moest helpen. Dat vond ik uiteindelijk een hele mooie maand, omdat ik daarvan heel erg het idee had dat ik mensen geholpen had.” Opvallend genoeg was dat de maand waar hij van tevoren het meeste tegenop zag, omdat hij geen idee had hoe hij het zou moeten aanpakken. Al snel kwam hij echter in contact met iemand die daar goede ideeën over had. Een workshopmiddag om werkzoekenden te inspireren was geboren. “Het was een hele dankbare maand, want je merkte dat het veranderingen teweeg bracht bij mensen. Zij hadden weer stappen kunnen zetten in hun zoektocht naar werk. Er was zoveel animo voor dat ik het nu in Utrecht wil organiseren.”

Maarten merkt soms dat mensen geïnspireerd raken door wat hij doet, maar blijft hier erg bescheiden onder: “Dat is natuurlijk heel leuk, maar ik probeer er niet teveel naar te kijken. Ik wil niet net doen alsof het door mij komt. Ik heb iets kleins gedaan, maar die andere persoon doet wat hij doet, en de credits liggen dan bij die persoon zelf. Ik ben zelf ook weer geïnspireerd door andere mensen. Je bent gewoon een schakeltje, een onderdeel van zo’n proces.”

En na dit jaar?

Tijdens dit jaar ontdekte Maarten dat hij het leuk vindt om dingen te organiseren en kleine acties op touw te zetten: “Dat ga ik in de toekomst blijven doen.” Hoe zijn project na 31 december vervolg krijgt weet hij nog niet precies: “Ik denk soms na hoe ik het zou kunnen uitbreiden naar iets groters. Het concept van een opdracht of uitdaging aannemen en dan uitvoeren is ergens heel leuk. Mensen vinden dat eng, maar tegelijkertijd ook een soort van spannend. Het zou grappig zijn om een platform te genereren waar iedereen z’n eigen uitdaging kan creëren, van ‘ik doe een maand zonder suiker’ ofzo. Dat je dan kan aangeven van ‘ik doe mee’, en dat iedereen z’n eigen updates daarover kan plaatsen. Dat jij bijvoorbeeld kan zeggen ‘ik ga een maand lang gitaarles geven aan kinderen’, en dat mensen dan kunnen zeggen ‘ja ik doe mee’. Volgens mij kan je dan een heel grappig snowball effect creëren, met verschillende ideeën en verschillende projecten.”

Zijn bezoekje aan mij ligt nu enkele weken terug. Inmiddels lijken Maartens toekomstplannen concretere vormen aangenomen te hebben. Gisteren meldde hij op facebook dat hij in februari 2013 een conferentie gaat organiseren waar hij alle kennis en ervaring die hij dit jaar heeft opgedaan deelt in de vorm van lezingen, workshops en spelletjes. Ook inspirerende en interessante mensen die hij gedurende het jaar heeft leren kennen zullen een bijdrage leveren. Op de conferentie zal hij iets nieuws lanceren, waarbij hij de lezer nog in spanning laat: “Something new… Something exciting... Something challenging... Tuntuntuntuntuntun...”

Eén maandproject te gaan!

Maar zover is het nog niet. Maarten moet eerst nog twee weken als planteneter door het leven -zijn uitdaging voor november- en een nieuw maandproject voor december volbrengen. Voor die laatste maand heeft Maarten de lat hoog gelegd. In een filmpje vraagt hij kijkers om te laten weten wat zij op dit moment het meest nijpende wereldprobleem vinden, en om hem dat probleem te laten fixen: “Think unrealistic but with necessity.”

Heb jij een leuk idee waar Maarten zich in de maand december voor zou kunnen inzetten? Of wil je stemmen op de ideeën die al aangedragen zijn? Laat dat dan hier weten.

Niet te missen filmpjes

- Maarten doet elke dag van de maand iets om Rotterdam een fijnere stad te maken
- Maarten smeekt de Hema om de herkomst van zijn sokken prijs te geven

Keek op de week

Floep. En de week is alweer voorbij. Hebben jullie dat nou ook? 

Dan wil ik nog een blog schrijven over wereldverbeteraar Maarten van I want to make the world a better place (stemmen!). En wil ik alle wasnoottestverslagen nog samenvoegen tot een eindverslag. En me voorbereiden op de Verdubbeldame. En een blog schrijven over het ecodorp waar ik ga wonen. En het stof van mijn trekzak blazen. En verwaarloosde vriendinnen bellen. En de huiskrant in elkaar zetten. En nog een boel van die dingen. Tegenwoordig heb ik daar namelijk alle tijd voor. Dacht ik. 

Maar ineens….

• … stond ik deze week de muren van mijn huiskamer in vrolijke kleuren te schilderen. Groen, turquoise en een per ongeluk iets te uitbundig roze. Ik was het al maanden van plan, en ineens had ik de geest. Komt vast door mijn Hundertwasser-schildercursus (niet dat we in die tekenpraktijk doorgaans de muren onder handen nemen, maar werken met veel kleur doen we wel). Foto's volgen vast nog, het is nu te donker.
•  … had en heb ik de zorg voor een katje wiens madam in de Spaanse zon ligt. Een katje dat naast voer ook graag wat aandacht wil, dus twee keer per dag strijk ik daar even neer, een stuk of dertig deuren verderop. Het katje is een aanwaaiertje. Uit alle namen, woorden en klanken die het nieuwe baasje testte om haar naam te achterhalen, reageerde ze op 'pinda'. Dat was een beetje een rare naam voor een kat, vond gelukkig ook het nieuwe baasje. Dus het werd 'Pien'.   
• … had ik leuke mailwisselingen met een paar collegabloggers.
• … kwamen vandaag de schoonouders eten, en bleek deze tofu tandoori met banaan een subliem recept.

En:

•   … viel er een collega uit, en heb ik er vier weken lang een klein baantje bij. Op een woonlocatie voor volwassenen met niet-aangeboren hersenletsel word ik geacht een zinvol dagprogramma te bieden aan drie mensen. Mensen die niet in staat zijn om naar een activiteitencentrum te komen, omdat ze te sterk reageren op zintuiglijke prikkels of omdat ze er te weinig energie voor hebben. Afgelopen vrijdag was ik er voor het eerst. ’s Ochtends werkten we aan het 'levensboek' waar mijn collega al een start mee had gemaakt. Ik improviseerde enkele vragen over het speelgoed waar ze vroeger mee speelden, de spelletjes die ze deden en het kattenkwaad dat ze hadden uitgehaald. Vervolgens deed mijn uiterste best hun antwoorden te verstaan en te noteren. Zo kunnen we de cliënten over een paar maanden ieder een levensboek overhandigen met verhalen en anekdotes uit hun eigen leven. Op een elektrisch kookpitje bereidde een van de clienten roerei. Na de lunch, lekker op z'n elfendertigst, kwamen de schilderspullen op tafel. Alles zat onder de blauwe verf, en tweemaal plonsde er een kwast in een glas yokidrink, maar dat deed weinig af van het schilderplezier. Ook ik vond het een bijzondere ervaring, zo'n klein en rustig groepje in plaats van het drukbezochte activiteitencentrum waar ik de andere dagen werk.

Morgen de start van een nieuwe week. Nieuwe ronden, nieuwe kansen, en ach ja... vast weer een boel nieuwe onvoorziene dingen.

En over nieuwe kansen gesproken, er valt hier een mooi plantaardig kookboek te winnen.

Medebloggers in het zonnetje

Dit jaar ontving ik twee zogenaamde ‘Liebster awards’, de aanmoedigingsprijs voor blogs met minder dan 200 volgers. Wie zo’n award ontvangt, dient hem aan vijf andere bloggers door te geven. Zodat binnen de kortste keren iedereen driedubbel zo’n award heeft, ja. Dus.

Aan awards hecht ik niet veel waarde, aan het idee en het gebaar erachter wel. Jullie raden het al: awards toekennen slash doorgeven ga ik dus niet doen, maar andere blogs eens in het zonnetje leek me wel een leuk idee.

Aldus geschiedde: ik heb twee maal vijf blogspot-blogs uitgekozen die minder dan 50 geregistreerde volgers hebben, en die in mijn ogen best nog wat meer bekendheid mogen genieten. Hier komen ze:

Meibloempje
Meibloempje heeft "geregeld last van idealen, lastige stemmetjes en een te dure smaak." Ze riep vorige week een give-away uit. Alleen haar moeder reageerde. Dat kan toch niet dames, haar leuke blog verdient veel meer aandacht!

Geef jij het door?
Het gezin van Remco en Lenny geeft een jaar lang elke week vriendelijkheid weg. Maar daar hebben ze wel de hulp van bloglezers bij nodig.

Firma Fluitekruid
Firma - tja zij kan er ook niets aan doen dat haar ouders haar die naam hebben meegegeven - maakt graag tijd voor de mooie dingen in het leven, en probeert de haast-, groei- en graai-economie niet al te erg te steunen.

Experimenten des levens
Onder het motto "Het leven is een experiment dat je alleen zelf kunt uitvoeren" overpeinst Irene de grote levensvragen. Binnenkort vertrekt zij naar verre uithoeken om haar dromen na te jagen.

Maar allerminst saai!
Eva en haar man hebben geen flitsende carrières, grote auto, groot huis, dure merkkleding en vier tv's. Maar wel veel tijd voor de kinderen en elkaar, en het blog dat zij daarover bijhoudt is allerminst saai! Ik kan niet zien hoeveel mensen haar volgen, maar aan het beperkte aantal reacties te zien hebben velen nog niet met haar kennisgemaakt.

Consuminderen met plezier
Consuminderen hoeft niet saai en sober te zijn. Dat bewijst Jolanda die, zoals ze zelf schrijft, een feestje probeert te maken van iedere consuminderdag.

Kom we gaan slingers ophangen
Erna zou zich graag abonneren op een goed-nieuws krant, maar omdat die niet bestaat schrijft ze zelf maar over de krenten in de pap van haar eigen leven. Ik vind het bijzonder leuk dat ze naar aanleiding van mijn blogpost over ‘schilderen als Hundertwasser’ ook aan de cursus begonnen is!

Groen gedoe
Marieke is beeldend kunstenaar met een groene inslag. Op haar blog schrijft ze over allerhande "groen gedoe".

Puur en groen
Blog van een kersverse moeder die, de naam zegt het al, probeert zo puur en groen mogelijk te leven. Zelf behoor ik niet helemaal tot de doelgroep, maar voor lezers met jonge kinderen is het een leukertje.

Niet dromen, maar doen
Sjouke bespaart, om geen deel meer uit te hoeven maken van "de renjerot maatschappij en het materialistisch exhibitionisme." Met precies 50 volgers op het randje van mijn criterium, maar ik vind het blog te waardevol om niet te noemen.

En als bonus noem ik een creatief Engelstalige blogspot met een onbekend aantal volgers, dat onterecht nog niet zo bekend is in onze contreien:

Filth wizardry
Deze moeder verzint de meest waanzinnige knutselprojecten voor haarzelf en haar dochters. "Sharing messy art and craft fun for kids, with the help of my own filth wizards," noemt ze het zelf.

Tot slot wil ik zeggen dat ik het jammer vind dat het blog van blogster Bean Nádúrtha in het niets is opgelost. Bean Nádúrtha, ik las je schrijfsels altijd met veel plezier, het ga je goed!

Ik weet, een heleboel leuke en interessante blogs heb ik nu, geheel ten onrechte, niet in mijn lijstje opgenomen. Dat mogen jullie goedmaken. Welke 'upcoming' blogs zetten jullie graag in het zonnetje?

Driekwart jaar Roerend Goed, en toen?

2012: A Year of Good Things

Negen maanden geleden hoorde ik via een vriendin over het bloggersinitiatief ‘A Year of Good Things’. Een Australische blogster wilde elke dag een goed ding doen voor zichzelf of voor een ander, en vroeg mensen zich bij haar aan te sluiten. Nogal impulsief riep ik dat ik mee zou doen. 

En zo kwam het dat ik een blog aanmaakte. Ik had daar nooit eerder een gedachte aan vuilgemaakt (want waar zou ik in godsnaam over moeten bloggen?), maar eenmaal gestart schoot 'bloggen' met stip omhoog op mijn Ik-hou-van-hobbies-lijst.

In het begin nam ik de opdracht bloedserieus: elke dag een Goede Daad. Want daar had ik nu eenmaal voor getekend. Maar een mens moet ook nog wel eens slapen, eten, werken, en voor pampus hangen bij Spoorloos of Spangas. Dus de woorden 'iedere dag' verving ik al snel door 'regelmatig'. Bovendien bleken de andere deelnemers het ook allemaal niet zo serieus te nemen. Maar wat me vooral parten speelde is dat ik vaak schroom had om te bloggen.
 

Plezier en schroom

Dan had ik een vergeten fietslampje uitgedaan, iemand voorrang gegeven bij de kassa van de supermarkt, of wat centen overgemaakt naar een goed doel. Maar dáár kon ik toch niet over pochen bloggen? Dat klonk dan als ‘Kijk mij eens goed en perfect zijn zeg!’ Terwijl ik ondertussen kattig was geweest tegen vriendje, glas in de gewone prullenbak had gegooid omdat ik te lui was de beschimmelde jam eruit te wassen, vrienden en familie danig had verwaarloosd, of een half uur onder de douche had gestaan. 

Maar toch. Gekke acties mogen verzinnen en uitvoeren, en daar op mijn blog verslag van doen bleek geweldig leuk en gaf steeds bakken energie! Vervolgens de positieve reacties te mogen lezen van medebloggers en meelezers was en is ook fantastisch. Na een geslaagde actie liep ik regelmatig op wolkjes. De hartenjaagwedstrijd met valentijnsdag, de duimdienst, vrijdag de dertiende geluksacties, boeken give aways, guerrilla guardening, het wasnotentestpanel en de tassenbolactie… Allemaal dingen die ik zonder de ‘Year of Good Things’-uitdaging niet had gedaan. 

Ook hier kwam echter soms het dubbele gevoel omhoog. Ik heb ontelbare reacties ontvangen in de trant van hoe lief, geweldig en inspirerend ik wel niet was. Wie wil dat nou niet, zulke fijne egostrelerij? Maar ik vond het dan ook lijken alsof ik die acties ter eer ende glorie van mezelf verricht, om behaagziek complimenten te kunnen vangen. Daarom verwaterde mijn inzet de laatste maanden naar slechts af en toe een Goede Daad, en verder een boel andersoortige blogberichten. Weten jullie dat ook weer.

Roerend Goed wordt Verdubbeldame

Vanaf het begin hoopte ik dat er uit al die kleine, fragmentarische bliksemacties een actie voort zou vloeien waar ik me langere tijd voor in zou willen en kunnen zetten. En ik meld bij deze: dat gaat inderdaad gebeuren! Mijn freelance-opdrachten zijn afgerond. Naast mijn tweedaagse vaste baan houd ik nu veel tijd over om te besteden aan leuke, zinnige dingen. En dus..... tatarataa....

Heel binnenkort ga ik aan de slag als 'Verdubbeldame'. Onder het mom 'Al het goede komt in meervoud' ga ik jouw inzet voor een betere wereld verdubbelen. Niet in geld, maar in daden.

Jij doet bijvoorbeeld via de toekomstige Verdubbeldame-blog de belofte om:

• een week lang geen wegwerpplastic te kopen, 
• een dakloze op een kop koffie te trakteren, 
• een zieke tante een kaart te sturen,
• een diner te organiseren voor buren die je nog niet goed kent, 
• een asielhond uit te laten, 
• tien complimentjes uit te delen,
• een kledingruilfeestje te organiseren, 
• het zwerfafval in jouw straat op te ruimen, 
• in een demonstratie mee te lopen, 
• een petitie te ondertekenen,
• etcetera, verzin maar!

Ik verdubbel die inzet dan, door precies hetzelfde te doen (of indien dat niet mogelijk is: iets vergelijkbaars) en daarover te bloggen. Soms kan ik de actie in mijn eigen omgeving uitvoeren, en soms zal ik naar degene toe moeten komen om hem of haar terzijde te staan. Anderen kunnen zich aanmelden om ook die actie te verdubbelen, zodat de impact nog groter wordt.

Ik moet nog even een blog inrichten, vriendje een logo laten ontwerpen, me volladen met energie, mijn to-do lijstje leegstrepen, en dan kan ik van start. Dus denk maar vast na over een wereldverbeterende actie -groot of klein- die jij wil gaan doen, en dan zal ik deze binnenkort verdubbelen!

Nog even wat Roerend Goed-actiefoto's onder elkaar

 

Ik ben een zakkenwasser

“Dit champignons?”

“Ja.”

De Turkse kruidenier trok het koordje van het zakje even open om naar binnen gluren, en deed alsof het doodnormaal was dat ik zijn koopwaar in een zelf meegebracht zakje had gestopt. Zonder blikken of blozen woog hij de stoffen zak af. Thuis verdwenen de paddenstoelen met verpakking en al in de groentela van mijn koelkast.

Glansrijk doorstond hij de eerste test. De Re-Sack, een herbruikbaar groente- en fruitzakje van biologisch katoen dat gewoon in de wasmachine kan. In plaats van in de plastic soep, waar jaarlijks 4,7 miljoen ton van ons plastic afval belandt. Ik won twee van die Re-Sacks in de give away van blogster Jenny Green Teeth. 

Wie ook brood ziet in dit duurzame alternatief voor plastic of papieren wegwerpzakjes kan ze via een paar verschillende webshops aanschaffen. Maar wie echt het verschil wil helpen maken doet mee aan de actie van Jenny Green Teeth om winkels te verzoeken de zakjes aan te bieden op de groente- en fruitafdeling. Dan liggen ze daar waar ze nodig zijn, al dan niet met het logo van de winkelketen erop. Meedoen aan de actie is nu nog eenvoudiger, want op de actiepagina is nu een standaardmail te vinden die je kan versturen naar je eigen supermarkt of biowinkel. Of Turk.