De kefirheks

Ik voel me net een ouwe toverheks als ik de pot zie borrelen en pruttelen. Alleen is het niet mijn opzet om er Sneeuwwitje of een ander weerloos slachtoffer mee te vergiftigen. Integendeel, het magische brouwseltje schijnt hypergezond te zijn.

Kefir, wie kent het ook?

Ooit las ik op een blog een noodkreet van een moeder die voor haar kroost een gezond alternatief voor frisdrank en sap zocht. Een lezer raadde haar waterkefir aan. Nieuwsgierig liet ik google er op los. Witte flubberige korrels die je samen met iets suikerigs, een vijg of ander gedroogd fruit en een stuk citroen in een pot water knikkert. Na twee dagen pruttelen zou er een verfrissend koolzuurhoudend drankje zijn ontstaan, dat allerlei heilzame eigenschappen wordt toegeschreven. Spannend! Ik keek in webshops maar vond het prijzig. En ging weer over tot de orde van de dag.

Tot het me vorige week weer te binnen schoot, en ik de helderheid van geest had om eens op Marktplaats te gaan kijken. Het bleek er te wemelen van de kefirgrossiers. Beet, een portie voor 1 euro plus porto.

Vol verwachting keek ik naar het pakje uit. Tegen lief sprak ik erover alsof er een nieuw huisdier zou arriveren. Zijn huisje en zijn voer stonden al gereed. Kieskeurig is het naar verluid wel, dat kefir, met zijn voorkeur voor biologisch en zuiver. Het houdt ook niet van metaal – pech, ik houd het voorlopig toch bij mijn stalen zeefje. En zijn lievelingskostje, vijg, was uitverkocht in de reformwinkel. Dan maar een mengel van gedroogde vruchtenblokjes. Een gedeelte van de suiker verving ik door agavesiroop.

Al gauw ging het er wild aan toe in de weckpot. Een blogger schreef ooit dat haar man steevast “It’s alive!” riep als hij voorbij het brouwsel liep. Ik kon me er daar nu alles bij voorstellen. Na twee dagen bubbels en schuim kijken opende ik de deksel. De geur sloeg me in het gezicht. Zo ruikt het doorgaans ook als ik hartje zomer de sapcentrifuge een week lang vergeet schoon te maken. Toch durfde ik een slok te nemen. De smaak was verrassend zoet en fruitig, en een tikkeltje alcoholisch. Appelcider, daar wordt het wel eens mee vergeleken.

De volgende twee experimenten roken gelukkig minder sterk. Ik experimenteerde ook met diksap in plaats van suiker, en met gojibessen en rozijnen in plaats van vijg.

Vol enthousiasme bestelde ik nu ook een portie melkkefir. Ook via Marktplaats, nu voor 1,50 plus porto. Die gooi je niet in het water, maar in de melk, tot er een soort yoghurt ontstaat. Met magische en heilzame werkingen. Op internet had ik gelezen dat het ook met plantaardige melk kan. Alleen verdubbelen de korrels dan niet, zoals bij koemelk. Gisteren arriveerde een doorweekte envelop, door PostNL in een plastic zakje gestopt en goed afgeplakt. Ik ben benieuwd wat de postsorteerder erbij gedacht heeft, dat natte, zurig ruikende pakje.

Een soort bloemkoolroosjes leken het wel. Hup, die bloemkolen in een kwart liter rijstmelk. Vanochtend opende ik de deksel. Verontrust snoof ik de zure rioollucht op. Voorzichtig nam ik toch een slokje. Helemaal niet gek, heel karnemelkerig. Wel nog helemaal dun gebleven, maar dat kan ook zijn omdat het goedje minder dan een dag heeft gestaan, in plaats van de aanbevolen twee dagen.

Mijn volgende experiment is een potje sojamelk. Schijnt lekkere sojayoghurt te worden. Ik heb mijn roeping als toverkol helemaal gevonden.