maandag 23 april 2012

Guerrilla klaprozen

Earth Day was het vandaag, en daarom vonden er in Nederland allerlei guerrilla gardening acties plaats. Oftewel: planten en bloemetjes neerzetten in de openbare ruimte. Bermen, braakliggende terreinen en lege bloembakken veranderen zo in kleurrijke en soms eetbare openbare tuintjes. Ik koos voor klaprozen. Lekker vrolijk en opvallend.


Guerrilla klaprozen zaaien, een handleiding. Een pakje gewone rode klaprozen kopen, plus een pakje doorgefokte klaprozen in verschillende kleuren en formaten. Er een bevallig poseerhoofd bij trekken en een foto nemen. Het verdere camerawerk overlaten aan een fotograaf die buiten beeld wenst te blijven. Schoenen aan, jas aan, flesje water en een mes mee.


O ja, en een bloemetjesbloes aan om geheel in stijl te blijven...


Speuren naar kale bermen en verwaarloosde grasveldjes...


Met een vergrootglas naar de zaadjes zoeken...


Een gaatje boren met het mes en daar wat zaadjes ingooien...


Of gewoon wat zaadjes in het rond strooien...


Een beetje water erbij...


Verder zoeken naar plekjes die opgefleurd mogen worden...


Het achterwerk op de foto laten zetten...


Tenslotte nog wat mal doen naar de camera. En dan geduldig twee maandjes wachten of de bloemetjes zich laten zien...

Op dinsdag 1 mei is het internationale Sunflower Day. Overal ter wereld planten mensen zonnebloemzaden, zodat er deze zomer op de meest onverwachte plekken zonnebloemen op zullen duiken. Ik ga alvast wat pitten inslaan. Wie doet er mee?

vrijdag 20 april 2012

Give away: Winnaars bekend


Het lot heeft besloten. De website random.org benoemde namens mij volstrekt willekeurig drie winnaars. Willen deze winnaars in een email naar kleuringsdienst-at-gmail.com laten weten waar ik het boek naartoe mag sturen?


WEGGEEFBOEK 1
'Yes man' van Danny Wallace

'Yes man' gaat naar MamaNatuurlijk, die zich gisteren op de valreep nog aanmeldde voor deze Give away. MamaNatuurlijk, jij mag kiezen of je het boek in de Nederlandse vertaling wil of in het Engels, want die heb ik ook nog liggen. Mocht je moeiteloos Engels lezen, dan zou ik zelf het origineel aanbevelen, want dan krijg je de Britse humor beter mee. Het boek dat overblijft mag naar Vlasje, de tweede naam die ik trok.


WEGGEEFBOEK 2
‘Rijk leven zonder geld’ (Das Sterntalerexperiment) van Heidemarie Schwermer

Mille pagine is de gelukkige winnaar van dit boek van een vrouw die besluit al haar bezittingen weg te geven en een jaar lang zonder geld te leven. Ik heb ook nog een exemplaar van het boek in de originele taal, het Duits. Wie dat wil hebben, mag zich melden.



WEGGEEFBOEK 3
'Het geluk project' (The happiness project) van Gretchen Rubin

Dit boek, van een vrouw die zich een jaar lang wijdt aan het vergroten van haar geluksgevoel en de lezer stimuleert om ook zo'n geluksproject te beginnen, gaat naar Miss Healthy.



Gefeliciteerd en veel leesplezier!

donderdag 19 april 2012

Groene gadgets II: Energiemeter


De cursusleidster sleepte een koffer aan. Deze bleek vol te zitten met milieu- en budgetvriendelijke gadgets, die werden verdeeld onder de twintig deelnemers van de energiebesparingscursus OpZuinig. De opdracht: het voorwerp thuis uitproberen en de week erna vertellen over onze ervaringen.

Een opwindradio, een telefoonoplader op zonne-energie, waterbespaarders voor in de kraan, wasnoten, radiatorfolie, een waterbesparende douchekop en een fles ecologische toiletreiniger. Stuk voor stuk vonden ze nieuwe, al dan niet tijdelijke, eigenaren. Ik stak mijn vinger hebberig in de lucht toen er een energiemeter uit de koffer opdook, een meetinstrument dat precies aangeeft hoeveel energie een apparaat verbruikt. Ik zag mijn kans schoon om eens te meten wat mijn immer knipperende modem en router me eigenlijk kosten. Ik deel mijn internetabonnement met twee buurvrouwen, en splits het abonnementsgeld netjes in drieën, maar vraag geen bijdrage in de elektriciteitskosten. Is dat wel of niet terecht?

Een euro of 13 a 14 bleken de modem en router me jaarlijks te kosten aan stroom. Daar ga ik dan maar af en toe een bakje koffie voor halen bij de buuf.


Schokkender waren mijn metingen van sluipverbruik. Dat opladers en adapters waar geen apparaten aanliggen stroom verbruiken als je ze in het stopcontact laat zitten, had ik al wel vermoed (en inderdaad hoor). En dat apparaten op de stand-by stand flink stroom staan te vreten, wist ik ook al wel. Een gemiddeld gezin schijnt 50 euro per jaar te kunnen besparen door apparaten niet op stand-by te zetten, maar helemaal uit te doen.

Alleen heb ik altijd een ander idee gehad bij dat ‘helemaal uit doen’. Gewoon de aan/uit-knop indrukken toch? Als ik dat bij mijn stereo, mijn geluidsboxjes en mijn printer doe, zijn alle lampjes uit en geven ze geen enkel teken van leven meer. Het was dan ook bizar om te ontdekken dat ze dan tóch stroom aan het vreten zijn. De geluidsboxjes die ik soms op mijn laptop aansluit bijvoorbeeld. Als ze uitstaan, maar de stekker nog wel in het stopcontact zit, blijken ze 1,5 watt te verbruiken. Bijna net zoveel als wanneer ze aanstaan, want dan verbruiken ze 2,0 watt.

Ze lijken hartstikke uit, maar op deze foto staan ze dus gewoon stroom te zuigen

Voortaan meteen na gebruik de stekker eruit trekken dus. Of een stand-by killer ertussen plaatsen. Komt de stekkerdoos met aan/uit-knop die ik gisteren van Collusie kreeg meteen mooi van pas.

Onderstaande strip maakte mijn lief voor de Bespaartest van Milieucentraal en het Nibud. Klik op de link voor de andere strips, waaronder eentje over sluipverbruik.

woensdag 18 april 2012

Groene gadgets I: Energiebespaartas


Een vriend van me werkt voor stichting Collusie. Hij bezoekt mensen thuis, neemt hun energieverbruik onder de loep, geeft wat toegespitste tips en deelt dan een goodiebag met milieuvriendelijke gadgets uit. Het energieadviesproject mikte oorspronkelijk op minima, maar sinds kort wordt er ook huis-aan-huis gecolporteerd. Het is mij een raadsel uit welk subsidiepotje dit allemaal komt, maar ik pikte er graag een graantje van mee. Ik snorde mijn jaarnota's alvast op.

Vandaag was de grote dag. In zijn rol van energieadviseur kwam de vriend naast me op de bank zitten en vulden we een formulier in over mijn verbruik en mijn apparaten. Met een jaarverbruik van 653 kWh en 0 m3 gas (warm water en verwarming zijn hier centraal geregeld) bleek er bij mij weinig eer te behalen, maar ik weet nu wel dat ik eigenlijk het ijzerwerk aan de achterkant van mijn koelkast moet schoonhouden zodat de warmte beter afgevoerd kan worden. Heel nuttig.

Gratis en voor niks kreeg ik een biologischafbreekbaretas met daarin drie spaarlampen, een stekkerdoos met stand-by killer, een setje waterbespaarders voor in de kraan, een tijdschakelaar, radiatorwarmtemeetstickers en een waaier met besparingstips. De thermometer voor de koelkast en diepvries bleek per ongeluk niet ingepakt te zijn. Ook heb ik nu een formulier waarmee ik op het kantoor van de stichting gratis een rol geavanceerde radiatorfolie en een spaardouchekop (die wat minder die-hard is dan deze) kan afhalen. De gratis brievenbusborstel, dorpelstrip en tochtband sloeg ik af. Ik moest ook niet té hebberig lijken (hum).

Stichting Collusie zit op meerdere plekken in Nederland. Je kan hier kijken of er in jouw stad of dorp misschien ook zo’n energieproject draait.


Deze week heb ik ook een zakje wasnoten en een energiemeter mogen testen voor de cursus Opzuinig van het Rotterdams Milieucentrum. Na afloop van die cursus krijg ik een certificaat Milieucoach en kan ik zelf voorlichtingsbijeenkomsten organiseren. De testresultaten van die gadgets bewaren we, heel zuinig, voor een volgend blog.

dinsdag 17 april 2012

Alles kaputt

Mijn tekenjuf had me op het idee gebracht. Ze had verteld dat ze met haar kleine budget een lading goedkope groente, fruit en noten op de markt kocht, en dat aanvulde met een broodje van de biowinkel. Zelf had ik de markt na mijn studententijd nauwelijks meer bezocht. Uit pure gemakzucht, en omdat ik zo’n hekel heb aan mensendrommen. Maar sinds kort fiets ik elke dinsdag na mijn werk even langs de markt, en kom ik thuis met een enorme tas verswaar, noten en gedroogde vruchten. Kost geen drol. Dat vul ik dan aan met brood en houdbaar spul van de biowinkel en soms de supermarkt.

Ik had alleen zo geen zin vanmiddag, toen ik moegewerkt was en het buiten zo afgrijselijk koud en nat was. Als een verzopen katje kwam ik aan bij de pinautomaat, waarna ik doorfietste naar de bieb en de markt. Ik trok mijn portemonnee. Waar was nou die versgepinde €70?

@#$%^&YU! Nee toch, die moest ik in de automaat hebben laten zitten! Dan maar snel wat bijpinnen en thuis uitzoeken of mijn briefgeld weer is ingeslikt of dat iemand een feestje aan het vieren is. Maar blijkbaar mag je met een pas van de ASN Bank maar één keer per dag bij een vreemde bank pinnen, want nog een keer flappentappen werd glashard geweigerd. Er zat niets anders op dan boodschappen te doen voor de €3,50 die nog in mijn portemonnee zat. Dat bleek op de markt niet zo'n groot probleem: een tros Max Havelaarbananen, een halve kilo tomaten, een bosje bosui, een meloen, een zak wortels en een komkommer kon ik er van kopen.

Vanwege het slechte weer waren veel kramen al aan het inpakken en wegwezen. Her en der zag ik op het marktplein overgebleven groente en fruit in plasjes regen liggen. Jenny Green Teeth, hier moet je dus wezen! Ik heb onlangs wat indringende documentaires gezien over dumpster diving (zie onderaan deze blog voor wat links naar online uitzendingen). Maar zou ik dat zelf ook durven...?

Mijn eerste (bescheiden) dumpster dive

"Alles kaputt" meldde een Oosteuropees vrouwtje me meteen toen ik hoopvol een berg sinaasappels naderde. Ook een man stond tegen beter weten in de natte sinaasappels te inspecteren. Van een afstand leek het wel wat, maar ze hadden overal rotte plekken. Zo was het met bijna alle groente en fruit dat in de regenplassen ronddreef. Een kleine beurse plek wordt dan al gauw een snottige smurrie. Toen ik er op ging letten zag ik veel meer hamsteraars. Veel vrouwtjes met lange jassen en hoofddoeken. Eentje kiepte blij een krat paprika’s leeg in haar shopper-op-wieltjes. Een ander zag ik later met een volle mand op haar scootmobiel voorbijrijden. Het was duidelijk, de afgedankte waar van de Rotterdamse markt komt sowieso wel goed terecht, daar hoeft eigenlijk geen Marije aan te pas te komen. Ik schaamde me zelfs een beetje om als arme-voor-één-dag goede dingen weg te kapen voor de neus van armlastige import-Rotterdammers (en tel die schaamte gerust bovenop de schaamte om dat groente en fruit überhaupt op te rapen terwijl er mensen toekijken).

Terug naar huis, door de regen en de kou. Vond ik dit in mijn brievenbus:




Herkennen jullie het van mijn 'Gift a stranger'-blogje? Het boek van Heidemarie Schwermer, waar ik een willekeurige Duitse boer mee blij wilde maken, is weer terug bij af. Is er nu misschien een meelezer die ik blij kan maken met dit Duitse boek? (Dietmut?). Bij mijn Give away bied ik de Nederlandse vertaling van het boek aan. Of moet ik het gewoon op het marktplein leggen? Dan is het vast zo weg.

Kijktips:

Zembla over voedselverspilling en de onzin van houdbaarheidsdata.

Altijd wat over de Amsterdamse Kimo en Emma die markten en supermarktcontainers afstruinen naar weggegooid maar nog eetbaar voedsel.

Altijd wat over de Duitse Raphael die principieel zonder geld leeft, en 'shopt' uit vuilnisnisbakken bij biowinkels.

vrijdag 13 april 2012

Geluksvogels


In mijn vorige blog schreef ik het al, volgens nieuwbakken 'traditie' wilde ik op deze vrijdag de dertiende graag weer een geluksactie uitvoeren, maar daar deze keer niet teveel tijd in steken.

Op Marktplaats heb ik gisteravond wat spelden in de hooiberg geplaatst. Wie één van mijn advertenties - die er al langer opstaan en dus lastiger te vinden zijn – opende, las het volgende:

"Een klein beetje geluk op vrijdag de dertiende. Wie mij op vrijdag 13 april laat weten dat hij/zij dit product graag wil hebben, krijgt het helemaal gratis! Ook de verzendkosten vergoed ik (max. 1 product per persoon)."

Ik kreeg maar één reactie. Maar wel meteen een hele leuke: "Voor mij is het eigenlijk wel apart dat ik deze bloes op Marktplaats heb gevonden want ik was er echt naar op zoek, Ik heb er namelijk 1 hier en die gaat langzamerhand kapot." Dubbel geluk dus voor deze mevrouw.

Zelf mag ik ook van geluk spreken. Stiekem had ik gisteravond in bed namelijk al best een beetje spijt van de actie, en kneep ik hem behoorlijk dat ik een heleboel postzegels zou moeten gaan kopen. Maar alles weer verwijderen vond ik ook zo flauw.

De bloes vertrekt spoedig richting Groningen.

En... ikzelf ook! Zondag een verjaardagsfeestje aldaar, en zes uur treinen voor alleen een stuk taart vonden we teveel van het goede. Dus dan maar lekker het hele weekend in Groningen rondhangen, en voor bijna noppes logeren in het plaatselijke Centraal Wonen. Dat mag als je zelf ook in een CW woont. Geluksvogel ben ik toch hè?

Amuletten en bezweringen

Het is weer vrijdag de dertiende. Net als de vorige keer moest ik natuurlijk weer een leuke 'Een beetje geluk op vrijdag de dertiende'-actie verzinnen. Maar deze keer wel eentje zonder teveel gedoe. Ik ben een mini-actie op Marktplaats gestart, maar daar zal ik pas over bloggen als de dag is afgelopen.

Vrijdag de dertiende, zwarte katten, onder ladders doorlopen. Of juist klavertjes vier, hoefijzers en konijnenpootjes. Nee hoor, ik ben heus niet bijgelovig. Ook al run ik De Duimdienst.

Als cultureel antropoloog ben ik wel gefascineerd door hoe mensen overal ter wereld proberen onheil en kwaad te bezweren en het geluk naar zich toe te trekken. Dat gebruik ik dan weer als inspiratie voor mijn eigen tekeningen en knutselwerkjes. Vooral de talismannen, amuletten, sieraden en borduursels uit islamitisch Azië vind ik mooi.


Dit is mijn muur met Duristaanse bezweringspoppen. Figuurtjes, ontstaan uit oude kleding (op de naaimachien van deze blogger), die ik helemaal heb volgenaaid met amuletten, geluksmunten, handjes van Fatima en boze oogjes die ik her en der heb verzameld.


Het cirkelvormige amulet met een kleine shisha (spiegeltje) in het midden heet een gul (bloem). Je ziet ze in delen van Afghanistan en Pakistan op kleding en op de uitrustingen van lastdieren. In deze regio vind je vaak borduurwerk waarin spiegeltjes zijn verwerkt. Deze zouden het boze oog verblinden.



Dit schaaltje en het lepeltje komen uit Pakistan. Het lepeltje is gegraveerd met teksten - ik vermoed uit de Koran. In het bakje staat een mysterieus geometrisch figuur met cijfers en letters.


Op enkele van de poppen zie je driehoekige amuletten met hangertjes eraan. Dit figuur is op heel veel plekken ter wereld terug te vinden. Als sieraad, hanger boven de huisdeur of aan vrachtwagens. Sheila Paine speurde de wereld af op zoek naar de herkomst van dit type amulet.


Dit rechthoekige (Turkmeense?) amulet is nog te openen. Er zit half-vergaan papier in, waar waarschijnlijk ooit koranteksten op geschreven zijn om iemand te beschermen of te genezen.

Afghaans kindje. Je ziet het handje van Fatima (dat je eigenlijk niet zoveel ziet in de regio maar meer in Noord-Afrika), een zilveren amulet met daarin een korantekst en een hoofddeksel met een gul-amulet. Daarvoor een brandertje waarin espand wordt gebrand, een kruidje waarvan de rook en het vuur het kwaad zou verdrijven. Erbij geschreven heb ik de Engelse vertaling van de bezweringsspreuk die bij het branden wordt uitgesproken.

Afghaans Kuchi-nomadenmeisje in een jurk versierd met gul-i-peron amuletten en muntjes. Op de achtergrond een stofpatroon van pauwen, bloemen en granaatappels dat ik in een boek over Afghaans borduurwerk vond.


Een boom vol met nazar boncuğu talismannen, de bekende Turkse blauwe oogjes (of soms blauw met geel zoals ik heb gebruikt) die beschermen tegen het boze oog.

Het lijkt me duidelijk, met zo veel amuletten in huis kan mij op vrijdag de dertiende niks meer gebeuren.

*duim-duim*
*schietgebedje*
*even afkloppen*

donderdag 12 april 2012

Give away: Kies je boek (gesloten)


Ik hou van boeken over experimenten. Mensen die een paar maanden of langer een andere manier van leven uitproberen. Groener, zuiniger, avontuurlijker, creatiever en bewuster. Een doorleefd persoonlijk verhaal zegt mij zoveel meer dan een dik boek vol theorieën, feiten en filosofieën. De succesverhalen zijn meestal enorm inspirerend, maar niet compleet zonder een beschrijving van de vele hobbels die onderweg op de loer lagen. Vooral als die met de nodige humor en zelfspot beschreven worden.

Een paar van die boeken ga ik nu weggeven. Helemaal gratis en voor niks. Ja mensen, komt dat zien, komt dat zien, het zijn weer de Doldwaze Dagen bij Roerend Goed! Eh, nou ja, je moet er wel wat voor doen, namelijk even aangeven op welke van de onderstaande drie boeken je een kans zou willen maken. Voor meerdere boeken meeloten mag ook. Op vrijdag 20 april* ga ik lootjes trekken en maak ik de winnaars bekend.

Welke boeken zijn het dan? Ten eerste een boek van een man die een half jaar lang alleen nog maar 'ja' zegt op elk voorstel of verzoek. Zijn saaie en doelloze leven komt volledig op de kop te staan. Hij vindt zijn levenslust terug en vindt (en verliest en hervindt) de liefde van zijn leven. Het tweede is het verhaal van een vrouw die besluit al haar bezittingen weg te geven en een jaar lang zonder geld te leven. Dat bevalt zo goed, dat ze die levensstijl niet meer opgeeft. Het derde is een boek van een vrouw die zich een jaar lang wijdt aan het vergroten van haar geluksgevoel.

Een uitgebreidere beschrijving:

WEGGEEFBOEK 1
'Yes man' van Danny Wallace

Danny Wallace zei te vaak nee. Nee tegen zijn vrienden en nee tegen zichzelf. Hij werd gedumpt door zijn vriendin en zijn leven was saai en doelloos. Maar dat verandert als een mysterieuze man naast hem in de bus drie magische woorden tegen hem zegt: zeg vaker ja. Danny besluit een halfjaar lang alleen nog maar ja te zeggen - ongeacht waarop. In de maanden die volgen wint hij 25.000 pond, wordt hij vredesactivist en lid van een beweging die gelooft dat marsmannetjes de piramides hebben gebouwd, koopt hij een lelijk mintgroen autootje, veroorzaakt hij een vechtpartij in een kroeg ("Are you looking at my girlfriend?" "Eh... Yes?") en verliest hij weer 25.000 pond.

Danny Wallace is mijn favoriete Britse schrijver. Hij verzint steeds weer de meest mallote ‘stupid boys projects’ waar hij vervolgens een boek over schrijft. Inhoudelijk is dit zijn sterkste boek, filosofisch en dolkomisch tegelijkertijd. Hollywood is met het idee aan de haal gegaan en maakte er de film ‘Yes Man’ met Jim Carrey van, maar dat flauwe en oppervlakkige Amerikaanse verhaaltje lijkt in niets op dit boek. Natuurlijk is de conclusie niet dat je voortaan overal ja op moet zeggen, maar Danny vraagt je wel om stil te staan bij keren dat je ja had kunnen zeggen en hoe je leven dan had kunnen verlopen.

WEGGEEFBOEK 2
‘Rijk leven zonder geld’ (Das Sterntalerexperiment) van Heidemarie Schwermer

Achterflaptekst: In mei 1996 besluit Heidemarie Schwermer, de auteur van dit boek, haar leven en met name haar levensomstandigheden grondig te veranderen. Geïnspireerd door het sprookje van Grimm, ‘de Sterrendaalders’ (1815), waarin een heel arm meisje in de letterlijke zin van het woord haar laatste en enige bezit, namelijk haar hemdje weggeeft, begint Heidemarie haar eigen ‘Sterrendaalder-experiment’. Ze doet afstand van al haar bezittingen inclusief haar huis, meubels en verzekeringen, enz. en begint een leven volgens het motto: ‘Niets meer hebben en veel zijn’. Deze nieuwe levensvisie stelt het gangbare waardeconcept ernstig op de proef. Als ze iets nodig heeft, bereikt ze dit op basis van ruilen: om aan brood te komen, werkt ze bij een bakker en om een dak boven haar hoofd te hebben, past ze op huizen als de bewoners weg zijn. Na vier jaar concludeert ze: "Ik ben rijker dan ik ooit was."

Heidemarie Schwermer droomt van een wereld waarin mensen met elkaar ruilen en delen. Ze besluit om niet lukraak haar visie te gaan verkondigen, maar om haar ideaal zelf in de praktijk uit te testen. Er valt heus het een en ander af te dingen op haar filosofieen, maar dat ze dit radicale experiment aanging vind ik hartstikke stoer. De Nederlandse vertaling doet wat oubollig aan, maar ik denk dat er genoeg mensen zijn die het boek met plezier zullen lezen en er door aan het denken gezet worden.

WEGGEEFBOEK 3
'Het geluk project' (The happiness project) van Gretchen Rubin

Gretchen Rubin heeft alles: een man, twee leuke kinderen, een mooi huis en een goede baan, maar toch is ze niet zo gelukkig als ze zou moeten zijn. Ze besluit zich een jaar lang te wijden aan het vinden van geluk. Iedere maand concentreert ze zich op een ander aspect van haar leven en zo probeert ze stap voor stap een gelukkiger mens te worden. Na 12 maanden hoopt ze antwoord te kunnen geven op de vraag: Heb je je geluk in eigen hand?

Een inspirerend boek dat uitnodigt om zelf ook zo’n geluksproject te starten. Rubin leest zich eerst suf over wat geleerden en religies over geluk hebben geschreven, en vertaalt die wijsheden vervolgens heel praktisch naar haar eigen leven. Elke kalendermaand concentreert ze zich op een ander levensgebied. Ze gaat hardlopen, ruimt haar huis radicaal op, begint een blog, geeft toe aan haar passie voor kinderboeken, neemt haar relaties en vriendschappen onder de loep, gaat blauwe vogeltjes verzamelen, en leert mediteren en tekenen. Rubin laat zien hoe kleine veranderingen in gedrag en gedachten je gelukkiger kunnen maken.

Verdere boekentips

Er bestaan nog veel meer inspirerende persoonlijke verslagen van mensen die levensexperimenten aangegaan zijn. Hieronder een paar boekentips.

‘Leven voor een habbekrats’ van Kath Kelly
De Britse Kath Kelly gaat de uitdaging aan en bewijst dat het mogelijk is om een jaar te leven voor nog geen tien euro per week. Kath Kelly was volkomen platzak. Eigenlijk vond ze dat helemaal niet zo erg, aangezien al haar vrienden net zo blut waren als zij, maar er was wel die ene goede reden om voor te sparen: de trouwdag van haar broer Kenny. Laat op de avond, met vrienden in de kroeg, nam ze een overhaaste beslissing: de daaropvolgende twaalf maanden zou ze leven van niet meer dan tien euro per week. In twaalf hilarische hoofdstukken vertelt Kath Kelly hoe op elke cent letten haar een heel andere kant liet zien van haarzelf en iedereen om haar heen. Gedurende haar 'bespaarjaar' ontdekt ze dat hebzucht en verspilling mensen – om nog maar te zwijgen van de aarde – behoorlijk in de problemen kunnen brengen, maar dat je een hele hoop lol kunt beleven voor een habbekrats.

‘The story of my experiments with truth’ van Mohandas K. Gandhi

De autobiografie van Gandhi. We kennen Gandhi als de Indier die geweldloosheid predikte en acties van burgerlijke ongehoorzaamheid leidde. Maar deze Gandhi heeft een lange weg afgelegd voor hij tot deze uitgekristalliseerde denkbeelden kwam en hij deze kon omzetten in daden. In zijn autobiografie vertelt hij openhartig over zijn spirituele en morele experimenten en zijn eigen innerlijke worstelingen om te komen tot een leven in ‘waarheid’. In het Nederlands verschenen als 'Het verhaal van mijn experimenten met de Waarheid'.

‘No impact man’ van Colin Beavan

Beavan gooit radicaal het roer om. Hij wil ervaren hoe het is om klimaatneutraal te leven in New York. Zonder tv, zonder plastic, zonder toiletpapier te gebruiken. Kortom niets te doen wat belastend is voor het milieu. Wat betekent dat voor zijn levensstijl? Zijn vrouw is aan haar creditcard verknocht. Lukt het hem haar te overtuigen mee te doen? En wat doen ze met de luiers van hun eenjarige dochter? Hoe verplaatsen ze zich zonder auto? Hoe legt hij zijn moeder uit dat hij niet op bezoek komt met de Kerst omdat hij niet wil vliegen?

Als jullie nog leestips voor mij hebben dan hoor ik die ook graag!

* Er stond eerst: vrijdag 27 april, maar dat vind ik bij nader inzien een absurd lange periode nu er na 1 dag al 20 mensen willen meedoen

zondag 8 april 2012

Ont(paas)haasten


Pasen, kom maar op! Vanavond heb ik een punt gezet achter een ingewikkelde freelance opdracht, dus nu ben ik wel klaar voor twee dagen luieren en lanterfanten en filmpjes kijken.

Voor mij graag een ei-loos en plantaardig Pasen dit jaar, ter compensatie van al die eieren die deze dagen verorberd zullen worden. Om het vriendje de eierpret toch niet helemaal te ontzeggen, heb ik van een pakje AH-cupcakemarsepein een kip met eieren gekleid. De roze marsepein bleek zijn kleur te danken aan karmijn. Oftewel gestampte schildluizen. Tot zover de diervriendelijkheid & Eet u smakelijk. Voor mij worden het deze.


Ik wens iedereen een fijne, relaxte Pasen!

[Het mediterende haasje op de rug van een schildpad tekende ik voor de opening van het Amsterdamse Onthaastpad]

vrijdag 6 april 2012

Paasbest II: De woonkamer

Na de schokkende beelden van mijn keuken is het nu de beurt voor een virtuele rondleiding door mijn (kringloop-)woonkamer.

Het vertrek van de tv zorgde voor een zee aan ruimte om meubels te herschikken. En als je goed naar de weerspiegeling in het tv-scherm kijkt, zie je misschien ook dat ik mijn afgeragde bureau een tweede leven heb gegeven.


Hier is dat wat beter op te zien:


Ik kocht de betreffende tafel bij de kringloop toen ik net begonnen was met studeren, en anderhalf decennium later was er van het tafelblad niet veel meer over. Ik twijfelde eerst over een nieuwe (lees natuurlijk: tweedehands) tafel, maar besloot eerst eens te proberen de tafel op te kalefateren met een likje rode lakverf.


En voila, hij gaat weer prima mee. Mariek, herken je de Marokkaanse draagdoek aan de muur, en de foto van ons drieën? Een eerbetoon aan Viev. De rieten stoel is van de kringloop. We draaien verder, tegen de klok in.


Even een sfeerimpressie van hoe dat er 's avonds uitziet:


De boekenkast vond ik in een kraakpand waar ik ooit woonde. Vorig jaar stond hij nog helemaal vol boeken, maar inmiddels is hij flink uitgedund door al die boeken die ik heb verkocht of weggegeven. De salontafel komt van de kringloop.



De slaapbank kreeg ik gratis van mijn buurmeisje. Er zat alleen geen hoes meer omheen, maar die duikelde ik via Marktplaats op. Omdat donkerblauw op donkerblauw zo ontzettend donkerblauw is, heb ik wel een gekleurde Pakistaanse doek over de zitting gegooid. De muur gaat binnenkort een lik verf krijgen in een heldere kleur.


Zoekplaatje: waar is de bank? Dat bedoel ik dus. Snel de doek er weer overheen.


Het ladekastje was achtergelaten door een oud-bewoner in mijn vorige huis. De boeddha is een erfstuk van mijn moeder en alle schilderijtjes in mijn huis zijn van eigen hand. De orchidee op het kastje is het bewijs dat ik toch iets van groene vingers heb. Verder een indruk van mijn schotelantenne-uitzicht. Sasja, zie je je surprise in de vensterbank staan?


Precies op deze plek stond mijn tv. Daar begon het allemaal mee, die herinrichting. Stuk meer Fengshui en Zen en zo toch nu?
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...