Mazzeltov!

Het zal de trouwe lezers niet ontgaan zijn: we zijn in Berlijn. De aanleiding is een bruiloft van een Israëlische vriendin. In 2010 was ze mijn buurmeisje, toen we beiden als 'Praktikantin' in een Camphill-gemeenschap woonden en werkten. Camphill Schulgemeinschaft Brachenreuthe om precies te zijn, een antroposofisch internaat (inclusief school en boerderij) voor verstandelijk gehandicapte en 'seelenpflegebedürftige' kinderen en jongeren. Middenin de bossen, ver weg van de bewoonde wereld, met uitzicht op de Bodensee. En bij mooi weer zelfs op de Oostenrijkse en Zwitserse bergen.

We werkten allebei in een ander huis, maar in onze schaarse vrije tijd bekeken we samen alle dvd's die de kleine bibliotheek van het dichtstbijzijnde stadje Überlingen rijk was. Of we maakten een stevige avondwandeling door de heuvels (noem het als Hollander gerust bergen) en bossen rondom het internaat, onderwijl onze gal spuwend over het afschuwelijke zware werk. Want 55 uur per week gedragsgestoorde, agressieve kinderen in het gareel houden was niet niks.

Ze ontmoette via een joodse datingsite een joodse jongeheer in Berlijn, die haar al snel kwam opzoeken (en in diezelfde tijd ontmoette ik via een vegetarische datingsite een vegetarische jongeheer in Haarlem, die ik pas maanden later in het echt zou zien). Na het Praktikum vertrok het buurmeisje naar Berlijn. Om bij hem te zijn, en om te werken in een joodse crèche.

Donderdagavond mocht ik bij haar Jungesellinnenabschiedsfeier zijn. En vrijdag was dan eindelijk de Grote Dag. Ik had me verheugd op brekende glazen, opzwepende klezmermuziek en reidansen, en soortgelijke voor antropologen zeer interessante joodse folklore. Helaas bleek de bruid juist een ingetogener westers feestje te wensen, met meer Schweinebraten dan kosjer voedsel. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus de Israëlische gasten zetten uiteindelijk toch spontaan twee volksdansjes in: "Mazzeltov!"

Het huwelijk werd ingezegend door de joodse cantor.

Menukaart in het Duits en het Hebreeuws, en een kaartje met mijn naam in het Hebreeuws.

Wensballonnen werden opgelaten voor in de plastic soep een lang en voorspoedig huwelijk.

"Als zij hem vangt, dan ren ik weg hoor!" waarschuwde de vriend van het meisje naast me. Hij haalde opgelucht adem toen niet zijn vriendin maar ik degene was die, echt geheel per ongeluk, het bruidsboeket ving. De opmerkingen over vervolgfeesten waren de rest van de avond niet van de lucht. Maar daar komt voorlopig niks van in hoor.

Vooruit, ook nog een paar foto's van de plek waar we elkaar leerden kennen, de bruid en ik. De omgeving was er namelijk werkelijk prachtig. Om privacyredenen wel zonder de kinderen erop.

Ingang van ons huis (sneeuw in april!).

Links ons huis, in de verte de Bodensee.

De koeien van de bijbehorende biologisch-dynamische boerderij, na een lange winter eindelijk weer naar buiten. En prompt smaakte de melk en kwark weer veel lekkerder.

Uitzicht op Überlingen (en op mijn voeten).

Marienschlucht, aan de overkant van de Bodensee.

Boomhuis in Überlingen.

Centrum Überlingen.