vrijdag 11 mei 2012

Iraanse kinderwerelden in beeld


Je komt nog eens wat tegen als je vier verhuisdozen vol papier uitzoekt. Zoals een grote stapel kindertekeningen. Gemaakt door kinderen uit een oude wijk in het Iraanse Mahallat, een stadje tussen Qom en Isfahan.

Het was 2002, en de stichting Nederland-Iran organiseerde een vierweekse studiereis naar Iran. Er namen studenten uit verschillende studierichtingen aan deel. Ik studeerde op dat moment Culturele antropologie en Perzische talen en culturen, een geknipte combinatie om me bij het reisgezelschap aan te sluiten. De Leidse fotograaf maakte een kuise foto voor op mijn visum en de reis kon beginnen.


Ieder had op zijn of haar eigen expertisegebied een onderzoeksprojectje bedacht. Ik wilde meer te weten komen over de leefsituatie van Afghaanse vluchtelingen in Iran. Mocht dat een te precair onderwerp zijn –en dat bleek al snel- dan zou ik gezellig een tekenwedstrijd organiseren voor de plaatselijke kindertjes. Stiften en tekenpapier had ik bij me, evenals een aantal kleine prijsjes. Ik wilde de kinderen op papier hun dagelijks leven laten verbeelden. Daarnaast zou ik wat gesprekjes met kinderen voeren over hoe hun leven eruit zag, en daar korte verhaaltjes van maken. In Nederland kon ik daar misschien een kleine expositie van in elkaar draaien om aan te bieden bij een bibliotheek of basisschool. Dat is er nooit van gekomen, en de tekeningen verdwenen op den duur in een verhuisdoos. Ten onrechte, want ze zijn geweldig! Tijd om ze eens aan de wereld te laten zien. De verzamelde verhaaltjes kan ik helaas niet meer vinden.

Wat ik zo leuk vind aan de tekeningen is dat ze enerzijds een universele kinderlijke tekentaal laten zien, maar dat er tegelijkertijd veel typisch Iraanse elementen in te vinden zijn.


Moskee.




Thee, de nationale drank. Heb ik nou zo'n dirty mind, of zien jullie hier ook iets heel anders in?


Theepotten op het vuur bij een oude dame thuis.


De buurt waar de kinderen wonen. Lemen huizen met platte daken.



Waarom zie ik op de tekeningen dan zoveel Europese huizen?


Tot Oostenrijks aan toe...


Dat lijkt er meer op.


En dat. Vrijwel alle getekende huizen hebben een enorme antenne, net als in het echt.



Schoolklasje. De meisjes dragen een maghneh-hoofddoek die deel uitmaakt van het schooluniform.


Het meisje rechtsonder op de foto draagt zo'n schooluniform.


Meisje met hoofddoek.


Maar vaker worden meisjes zo getekend. Het haar wordt gevormd door het woord 'asal' (عسل), wat 'honing' betekent. Een zoet en lief meisje dus.


Nog een asal-meisje.


Een omaatje in een vrolijke bloemetjeschador.

Ook Iraanse kleuters beginnen met koppoters.



Herder met schaapjes.


Schaapjes in het echt.



Het project voldoet niet helemaal aan de Arbo-normen.


Kinderen vertellen mij over hun dagelijks leven. De tolk-assistent schrijft mee.



Na een paar tekenmiddagen selecteert de deskundige jury de prijswinnaars. De uitreiking wordt een chaotische toestand waar geen foto's van zijn.


Op audiëntie bij de plaatselijke autoriteiten, om verslag te doen van onze onderzoeksactiviteiten.


In mijn beste Perzisch geef ik een presentatie over mijn tekenproject. Oftewel: ik lees voor wat de tolk voor me heeft vertaald, want zo geweldig is mijn Perzisch nu ook weer niet. De baardmansen stellen daarna allerlei moeilijke vragen, in de veronderstelling dat ik uit de tekeningen de diepste zielenroerselen van de kinderen kan aflezen. Per slot van rekening ben ik wetenschapper.


Zelf ook nog even bevallig poseren voor de camera. In Iran zeg je geen ´cheese´ maar ´hulu´(perzik). Ze kicken daar op zo'n übersexy pruimenmondje.

Hieronder tenslotte nog een rits tekeningen en foto's van deelnemende kinderen. Gewoon, omdat ik niet kan kiezen uit al dat moois. Wat is jullie favoriet?



















16 opmerkingen:

  1. Mijn favoriet: de moskee. Eenvoudig en prachtige kleuren. Maar daarmee doe ik de andere tekeningen tekort, want ze zijn allemaal prachtig. Zo leuk om even een kijkje te nemen in hoofden van deze kinderen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat lief dat je mijn eerst volger geworden bent, en heel gezellig zo'n eerste berichtje daardoor heb ik er nog meer zin in gekregen om te bloggen.
    Wat leuk om al die tekeningen te zien! Eigenlijk zijn ze allemaal prachtig. Het omaatje springt er voor mij uit. Leuke taak hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Leuk om te zien zeg! En een favoriet... nee, ik kan niet zeggen dat ik een favoriet uitgezocht krijg.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Er zijn hele goede bij en heel lieve en heel kleurrijke en grappige en boeiende en...
    Onmogelijke keuze dus!
    Groetjes Els

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik vind het schaap met twee poten erg indrukwekkend :)
    En die theepot, zou het door de kleur komen van de tuit?
    Een hele bijzonder ervaring zeg, toevallig heb ik afgelopen jaren een studie gedaan waarbij ik o.a tekeningen analyseer. Heel boeiend.
    Fijn dat je de taal sprak, dat communiceert toch wat prettiger lijkt me.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Interessant, welke studie was dat? Ik heb zelf een jaar 'kunstzinnig dynamisch coachen' (Kleine Tiki) en een jaar 'training in kreativiteit via beeldend vormgeven' (De Klinker) gedaan.

      Verwijderen
  6. Wat een prachtige tekeningen en wat een geweldige ervaring heb je daar opgedaan. Tekentaal is inderdaad universeel als je de taal niet kunt spreken( wat jij wel kunt;)) kun je het wel tekenen en je zo verstaanbaar maken. Kiezen uit kindertekeningen dat is erg moeilijk voor mij hebben ze allemaal de mooiste tekening gemaakt omdat ze het, zo te zien, met overgave getekend hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een gezellig begin van de vrijdag met al die mooie kindertekeningen. HEt omaatje met kind toverde een grote glimlach op mijn gezicht en benoem ik hierbij dus als mijn favoriet :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja leuk he? 't Is eigenlijk een fragment uit een andere tekening, maar omdat oma met potlood was getekend en de rest van de tekening met stift, viel het helemaal weg bij het scannen

      Verwijderen
  8. Wow, prachtige tekeningen en foto's. Hopelijk komen de verhaaltjes ook nog tevoorschijn om er een 'boek' van te maken want dat is het waard.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Superleuk zeg! Je zou er eigenlijk een schilderij van kunnen maken! En ik herken wat je zegt over de universele manier van tekenen van kinderen, met tegelijkertijd zichtbaar de cultuur waaruit ze komen.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Maar goed dat je eerste onderzoeksonderwerp niet doorging.... Anders had je al dit moois moeten missen! (en wij ook....)

    BeantwoordenVerwijderen
  11. wat enig dit verhaal, de foto's en ook de tekeningen.
    Prachtig hoe kinderen tekenen, je ziet vak dingen die ons niet zijn opgevallen en zo zal het bij hun tekeningen ook wel zijn. Een keuze kan ik niet maken, alle tekeningen hebben hun charme en zijn natuurlijk van kinderen van verschillende leeftijden. Ik ben wel benieuwd naar de verhaaltjes, misschien vind je het boekje nog terug. Marije een fijn weekend, Dietmut

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat een leuke post, vol met die tekeningen en wat heb jij al veel gedaan in je leven!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. He Marije, wat super leuk zeg. Je bent wel een bijzonder mens dat bijzondere dingen doet en meemaakt. Leuk!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Leuk om te lezen.
    Enne heeeeeel erg bedankt voor het boek en voor het onverwachte bonus-boek. Allebij precies de inspiratie die ik nu nodig heb!!
    Ben er superblij mee!

    BeantwoordenVerwijderen

Reacties?
- Die lees ik graag!
Rare letters overtypen?
- Dit blog was geheel robotvriendelijk, tot ik dagelijks spam begon te ontvangen. Woordverificatie staat daarom weer aan,

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...