Tien goede dingen

"Gaat het wel goed met Marije? Want ik lees al een poosje niets nieuws op haar blog," werd er al via-via geïnformeerd. Ja hoor, met mij gaat het prima, dank u. Wie zelf blogt weet dat wanneer een online leven even stilvalt, het offline leven in vol tempo doorraast. En daarom...

Tien Goede Dingen in de afgelopen week:

1. De belangrijkste reden dat ik niet aan bloggen toekwam is dat ik ontzettend fanatiek aan het opruimen ben geslagen. En wie wel eens opruimt weet: opruimen zorgt in eerste instantie juist voor veel méér rotzooi. Ik kon nauwelijks meer bij mijn laptop, laat staan dat ik al iets in de trant van voor- en na-foto's te tonen had. Het opruimen duurt extra lang, omdat ik voor alles wat ik wegdoe een goede nieuwe bestemming wil vinden. Verkopen of weggeven, en pas als het echt niet anders kan de verbrandingsoven in. Het grootste opruimproject bestond uit enkele verhuisdozen vol papierwerk dat ik in de loop van mijn leven heb verzameld. De berging is nu bijna leeg, net als een kast in mijn slaapkamer. Heerlijk, de ruimte die langzaamaan ontstaat in mijn huis en daardoor ook in mijn hoofd.

2. De mensen in mijn wooncomplex plukken enthousiast de vruchten van mijn opruimwoede. Het weggeefkastje met het briefje 'Vrijmarkt, alles gratiesch' bij mijn voordeur is steeds binnen no-time geplunderd. In mijn brievenbus vond ik een schattig kaartje van dankbare buurkinderen.

3. Met veel pijn in mijn hart kieperde ik een paar kilo sociaal-wetenschappelijke artikelen in mijn papierbak. Ik zou niet weten hoe ik daar zonder veel gedoe een goede bestemming voor moest vinden, al die artikelen over migratie, identiteit en terugkeer die ik voor mijn scriptie en promotievoorstel had verzameld. Een verbluffend staaltje toeval volgde. De volgende ochtend bestelde iemand bij mij het boek 'Homecomings', een boek over remigratie dat al een jaar kansloos op bol.com stond. Ik bood in een briefje bij het pakje aan om kosteloos aanvullende literatuur toe te sturen. Vandaag kreeg ik een enthousiaste reactie van een promovendus die een proefschrift schrijft over de terugkeer van Japanese-Brazilians naar Japan en die nog op zoek is naar andere case studies. Gelukkig had ik het oud papier nog niet weggebracht.

4. Twee dagen na het verschijnen van het blogbericht waarin ik vertelde over de €70 die ik vergeten was uit de geldautomaat te halen, vond ik in mijn brievenbus een envelop met €35 erin. In het handschrift van mijn vader stond op de envelop geschreven: 'Gedeelde smart is halve smart'. Superlief!

5. Na veel bellen en mailen met banken is de €70 vandaag weer teruggestort op mijn rekening. Het geld bleek ingeslikt te zijn door de geldautomaat. Pa, jouw geld komt dus retour hoor!

6. Ik ben deze week gestart met een nieuwe freelance onderzoeksopdracht, die tot eind juli duurt. Voor een Europees onderzoek naar dataprotectie ga ik mensen opsporen en interviewen die te maken hebben gehad met de schending van hun privacy, en die juridische stappen hebben overwogen en al dan niet gezet. Financieel zit ik de rest van het jaar dan helemaal gebakken. Kan ik met een gerust hart weer eens geld in de automaat laten zitten.

7. Ik interviewde mijn lief over zijn pogingen om wegwerpplastic te vermijden en over de verpakkingsloze maaltijd die hij vorige week organiseerde voor zijn woongroepgenoten. Genoeg input voor een interessant blogbericht. Binnenkort in dit theater.

8. De boeken die ik in de Give away verlootte zijn op de post gegaan. Op het Duitse boek na, want ik heb van Ela nog niet vernomen waar ik het boek naartoe kan sturen.

9. Ik zwem! Vorige week begon ik aan een cursus Aqua-dinges waarbij ik 10 weken lang onbeperkt van het zwembad gebruik kan maken. Het wordt wel iedere keer een uitdaging om mezelf het zwembad in te schoppen, want ik ben liever lui dan moe, maar inmiddels ben ik al drie keer geweest.

10. Van een vluchtelingstudent kreeg ik de vraag of ik zijn afstudeerscriptie wilde redigeren. In het verleden heb ik vaker vluchtelingen geholpen met scripties, studieverslagen en brieven. Van de student in kwestie, die ik niet persoonlijk ken, had ik ook het onderzoeksvoorstel al gecorrigeerd. Dat waren twaalf pagina's over iets met aandelenkoersen. Nadat ik daar een uur of vier op geworsteld had, zat ik er niet direct om te springen om onbetaald zo'n hele scriptie te redigeren. Met veel moeite en een bar slecht geweten zei ik nee, onder het mom van 'geen tijd'. Ik begon serieus aan het bestaansrecht van dit blog te twijfelen. Hoe kan ik pretenderen elke dag iets goeds te doen voor de wereld, als dat alleen dingen zijn waar ik zelf zin in heb en waar leuk over te bloggen valt? Vaak weet ik niet eens of anderen wel op mijn acties zitten te wachten. Nu had ik een heel concrete kans om iemand echt van dienst te zijn, en wees ik dit af omdat ik geen zin had om er mijn tijd in te steken. Egoïstisch kreng. Maar gelukkig... Eind goed, al goed, want vervolgens vroeg de student me of ik iemand kende die het tegen een kleine betaling voor hem wilde doen. Ik sloeg mezelf eerst voor de kop (dat had ik ook wel gewild, maar ik had dus 'geen tijd' hè?) en bracht hem toen in contact met een taalbegaafde ex-collega die in dezelfde ontslaggolf zat als ik en nog geen nieuwe baan heeft gevonden. Het bleek dat zij juist graag ervaring wilde opdoen als freelancer op tekstgebied en het financiële extraatje goed kon gebruiken. Alledrie happy, en uiteindelijk dus toch nog een goede daad verricht.

Zo, zijn we weer bijgepraat?