Zon, gras en stro

Terwijl het noodweer over Rotterdam raasde, wachtte vriend en mij een onverwacht zonnige middag in de stad van Mariken en van de Vierdaagse.

Voor dag en dauw -maar al wel in de stromende regen- hadden we ons naar het station gespoed. Om elf uur werden we verwacht in een dorpsschuur net buiten Nijmegen. In die contreien verrijst over een jaartje of wat een ecowijk met huizen van stro en leem, en er was een plekje vrijgekomen in de groep van aspirant-bewoners. Omdat wij bovenaan de wachtlijst stonden, werden wij uitgenodigd om nader kennis te maken met het project en de mensen. Eind deze week of we door de tweede keuring zijn, en dan kan ik hopelijk wat meer geuren en kleuren aan dit strobalenhuizenverhaal toevoegen.

Na een slentertocht over de Waal en door het stadscentrum stortten we neer in Frank Boeijens park. We moesten van mij wel eerst met een grote boog langs de Duitse bakker, want als er ergens Laugenbrezel te krijgen is, ruik ik dat al van kilometers afstand.

Laugenbrezel in het Kronenburger Park.

Tussen warlords en gewapende konvooien in Afghanistan door...

... wierp ik af en toe een blik op de lokale historie.

Vriend hield het wat luchtiger, met Maja de Bij...

... Jan, Jans en de kinderen, en muziek op het hoofd.

Bij terugkomst in Rotterdam wachtte een onaangename verrassing. Ja, het was guur en de straten lagen vol plassen. Maar erger nog, de fiets van vriend was spoorloos verdwenen. Een kille kennismaking met de stad waar hij pas sinds drie weken woont. En plots verlangden we dubbel zo hard naar stro en leem aan de Waal.