De kranten stonden er bol van: er zou een horrorwinter op komst zijn. Om de arme vogeltjes de winter door te slepen kreeg ik van de Sint een pakket vetbollen. Een zakje zonnebloempitten hing ik meteen aan mijn balkonreling. Dat dit niet helemaal nodig was, bleek toen in januari de zaden begonnen te ontkiemen en er zowaar zonnebloemen uit begonnen te groeien (zie hier).
Uiteindelijk hadden we toch nog een paar daagjes winter, maar niet genoeg om het hele vogeloverlevingspakket er doorheen te jagen. Die kleverige zakjes nog een jaar bewaren leek me niks en weggooien is ook weer zo’n verspilling, dus ik besloot de hele boel nu toch maar aan de balkonreling te hangen. ’t Zal vast ommeunig onverantwoord zijn om vogels bij het krieken van de lente nog bij te voederen met zulk energierijk voer. In mijn lijstje van Goede Daden durf ik het dus niet plaatsen. Maar gezellig om naar te kijken is het wel. Ook de vogels zelf hoor ik niet klagen.
Mijn vogelsnackbar is een komen en gaan van stadsduiven. Ze komen ongegeneerd schransen, stikken ternauwernood niet in een pinda of zonnebloempit, poepen nog even mijn balkon vol, en zeggen dan weer gedag (tegen mij of het vogel-kleiwerk) met hun snavel nog kleverig van de klonten vet.
En ondertussen voederen we de mens ook maar wat bij met robuuste mueslikoeken vol noten, zaden en maismoutstroop (zie baksel in de oven).
Het lijkt wel of die duif een nieuwe danspas uitprobeert!
BeantwoordenVerwijderenEen soort verleidingsdans voor mijn kleiduif, dacht ik zo :)
VerwijderenHet is natuurlijk ook wel heel handig voor de vogels, zo'n handige snackbar! Hoeven ze zelf niet te zoeken naar eten.
BeantwoordenVerwijderen