Penvriendin zijn, dat was vroeger een van mijn grootste hobby's. Elke dag vol spanning de brievenbus legen. Wie weet lag er weer een dikke envelop van Els, Patricia, Cindy, Roos, Liselore, Marleen of Harish. Of hoe ze allemaal ook heetten. Als ik ze niet op vakantie, school of via de jongerenpolitiek had leren kennen, vond ik ze in de VPRO-gids, de Hitkrant of een spiritueel tijdschrift. Ze waren mijn dagboek, mijn spiegel, mijn klankbord. Wat ik in het echte leven niemand durfde te vertellen, kon ik wel in brieven kwijt. In mijn brieven overdacht ik het leven, uitte ik mijn onzekerheden en deelde ik mijn belevenissen en dromen.
Van mij hoefde men geen simpel wit briefpapier plus envelop te verwachten. Elke brief was een heus kunstwerkje. Enveloppen maakte ik van tijdschriften of schilderde ik vol, en de dikke brieven werden uitgebreid geïllustreerd. Soms gebruikten we eindeloos dezelfde postzegel, die we met plakband hadden geplastificeerd.
Ach, wat zou het leuk zijn om mijn eigen oude brieven eens te herlezen...
Misschien vinden mijn vroegere penvrienden dat ook, bedacht ik opeens. Ik benaderde er een paar via internet met de vraag of ik ze blij kon maken met hun oude brieven. Een dag later ging er al een dikke stapel op weg, op een nostalgische reis. Na 15 tot 20 jaar weer de oorspronkelijke afzender tegemoet.
Dag Marije, nog maar net begonnen en nu al zo'n mooie blog, ik volg je hoor, da's zeker! Liefs
BeantwoordenVerwijderenPS: welkom in blogland :)
PS: ik heb even reclame voor je gemaakt, kijk maar even op www.tikkiescheef.blogspot.com !
BeantwoordenVerwijderenEn wat leuk, een van mijn vroegere penvriendinnen is nu lid geworden van dit blog :)
BeantwoordenVerwijderen;) hihihi, dat trucje met die postzegel deden mijn penvriendin en ik ook!!! Het werkte toen echt!
BeantwoordenVerwijderenVan harte met je blog, leuk om hier te lezen. Heel veel plezier ermee en ik zo nu en dan eens langslezen.....
Groetjes, Natasja
Mijn zus en ik schelen 6 jaar en toen ik op kamers ging op 18 jarige leeftijd bleef zij, best wel alleen, achter bij de niet hippe 'pa en ma'. Tenminste.. wij vonden ze in die tijd niet hip..natuurlijk.
BeantwoordenVerwijderenWe gingen schrijven. Brieven vol en tekeningen erbij.
We hebben allebei alles bewaard. En zo af en toe halen we die stapel post nog eens tevoorschijn en rollen dan van de bank bij het herlezen. Onze ouders trouwens ook, want die hebben deze brieven inmiddels allang samen met ons bekeken en gelezen. Vooral de illustraties die henzelf betrof vonden ze hilarisch. Waren uiteraard niet flateus en helemaal in de stijl van pubers.
We schreven bovendien altijd 'top-secret' op de enveloppen.
Dat zegt genoeg....
Heerlijk was dat, ik schreef me ook suf. Ik verhuisde heel vaak, dus wilde graag in contact bijven met oude vriendinnen, die vaak over de hele wereld woonden. Ik heb alles bewaard. Leuk idee om je oude brieven op te vragen!
BeantwoordenVerwijderenEen tip voor als je nu nog steeds graag leuke post ontvangt: www.postcrossing.com: je stuurt kaarten naar mensen van over de hele wereld en ontvangt zelf kaarten vanuit de meest verre uithoeken van de aarde. Minder diepgaand en geheim, maar het levert vaak mooie kaarten op!
BeantwoordenVerwijderenheb ik een hele poos gedaan, is leuk ja! wilde er ooit nog een blog aan wijden. ben jij ook postcrosser?
VerwijderenHa, leuk! Ik heb hier ookk een doos met brieven liggen van een oude penvriendin, en zij heeft de mijne nog. We moeten er alleen nog toe komen om ze eens uit te wisselen :-)
BeantwoordenVerwijderen