Jarenlang stonden ze in het winkeltje van de antidiscriminatieorganisatie waar ik werkte. Strijdbare boodschappen als 'Stop racisme' en 'Iedereen is van de wereld' droegen de kaarten die er in stonden uit. Het winkeltje was een van de eerste diensten die sneuvelden toen mijn oude werkgever moest gaan bezuinigen. De twee kaartenrekken bleven leeg en werkloos achter.
Het activiteitencentrum waar ik sinds september werk krijgt een inloopatelier, waar door cliënten vervaardigde producten te krijgen zijn. Met bescheiden middelen wordt de ruimte ingericht. Honderden en honderden zelfgemaakte kaarten lagen al tijden opeengepakt in dozen en kratten, wachtend om ooit geëtaleerd en verkocht te worden.
Je raadt het al. Met een beetje bemiddeling van ondergetekende zijn de kaartenrekken aan een tweede leven begonnen. Al staan ze nog steeds voor een nobele zaak. Dat zijn ze nou eenmaal zo gewend.
Leuk Marije, goed gedaan!
BeantwoordenVerwijderen